Daar gaan we weer!

Daar gaan we weer!

Daar gaan we weer!

Veel mensen hoor je in de organisatie verzuchten van daar gaan we weer of hoe vaak hebben we dit al niet geprobeerd. Het lukt toch niet.

Dit gevoel bij veranderingen is het recept voor een burn-out. Machteloosheid en daardoor afhaken. Of strijd, maar op de verkeerde manier omdat het er alleen maar om gaat hoe hou ik de verandering tegen. In beide gevallen leidt het tot fysieke en emotionele uitputting. Toch wil niemand in deze situatie terecht komen. De medewerkers niet omdat het slecht is voor hun loopbaan en de organisatie niet omdat het je niet verder brengt of erger.

Het aanpassingsvermogen is een essentiële competentie en de turbulentie in de markt maakt dat het ook nog eens steeds sneller moet. Een steeds grotere uitdaging voor iedereen.

Als u weer voor zo’n veranderingsuitdaging staat is het verstandig een aantal strategieën te overwegen, gebaseerd op kennis en ervaring van twee topwetenschappers op dit gebied Kandi Wiens en Darin Rowell.

1 Wat is de bron van de weerstand?

Maar al te vaak wordt de onderliggende reden voor de weerstand genegeerd. Dat komt omdat het identificeren ervan om een hoog niveau van zelfbewustzijn vraagt. Toch is het goed mogelijk. Vraag welke nieuwe vaardigheden iemand nodig heeft om succesvol te zijn. Velen zijn vaak bang dat ze door de verandering incompetent worden voor de job. Haal die angst weg. Hetzelfde geldt voor de angst voor verlies van autonomie. Laat zien welke nieuwe autonomie ervoor terugkomt en hoe die weer passend en aantrekkelijk wordt.

2 Welke emotie brengt de verandering teweeg?

Stel de vraag welke emotie mensen voelen bij die verandering. Dat lijkt in eerste instantie soft, maar is essentieel bij het succesvol doorvoeren van een verandering. Laat eerst zelf weten welke emotie jezelf erbij voelt. Dat geeft vertrouwen. Het gevoel van blijkbaar hebben meer mensen dat, dus ik sta er niet alleen voor. Wat is het, is het angst, woede, frustratie, boosheid of iets anders? Als je weet wat iemand voelt kun je vragen wat dat betekent. Dit soort vragen helpen de emoties te sturen en te verlichten. Het zal helpen de perceptie daarover positief te beïnvloeden.

Emoties zijn veelal gebaseerd op een verhaal. Zo kan het gevoel van woede helpen het onderliggende verhaal te identificeren. De oorzaak van woede kan bijvoorbeeld het gevoel van machteloosheid zijn en daarmee kan iemand zich een slachtoffer voelen van het dreigende veranderingsinitiatief. Van hieruit kun je terug naar de werkelijkheid en aangeven welke opties er zijn voor een nieuwe rol. Hiermee kun je de emotionele reactie en het ‘verhaal’ scheiden van de werkelijke gebeurtenis en daarmee nieuwe kansen en optimisme over de verandering creëren.

3 Doet iemand mee aan de verandering of niet?

Verandering levert spanning op en dat kan verlammend werken. Elke negativiteit of pessimisme zal van invloed zijn op het gedrag, welzijn en de prestaties (en niet op een goede manier). Probeer mensen vanaf het begin ook positief te laten kijken naar de verandering. De verandering voelt misschien somber maar dit kan helpen nieuwe mogelijkheden te zien. Probeer hierover een paar eenvoudige vragen te stellen.

Om dit te illustreren is er een groot verschil in het perspectief ik ben goed in het oplossen van problemen of goed zijn in het vinden van kansen. Het eerste is defensief en richt zich op het verkleinen van risico of minimaliseren van het verlies. Maar door kansen te zoeken maak je het perspectief breder en komen er veel meer opties en mogelijkheden bij. Het is goed dergelijke verschillen zichtbaar te maken.

Als je je snel en gemakkelijk weet aan te passen dan levert dat een belangrijk voordeel op ten opzichte van de concurrentie.

Omarm dus niet alleen de verandering maar kijk juist ook positief vooruit.

Het artikel is geïnspireerd op het HBR artikel How to Embrace Change Using Emotional Intelligence december 2018.

Leer behoeftes en emoties (h)erkennen

Leer behoeftes en emoties (h)erkennen

Leer behoeftes en emoties (h)erkennen

Behoeftes en emoties (h)erkennen van jezelf en anderen zou een goed voornemen voor 2019 kunnen zijn. Als ik terugkijk op 2018 dan kwam ik in mijn werk toch weer te veel frustratie, ergernis, irritatie en onbegrip tegen. Zo zonde omdat het anders kan en moet. Ik heb ook dit jaar geprobeerd veranderingen in de organisatie te realiseren en mensen daarmee op weg te helpen. Nadenkend over hoe we dat nu in 2019 kunnen voorkomen moest ik al snel denken aan de 4 belangrijke basisbehoeftes van Klaus Grawe. Keer op keer zijn 4 basisbehoeftes de sleutel tot een beter leven en plezier en succes in het werk.

Laat ik de deze 4 basisbehoefte kort toelichten

Behoefte aan verbondenheid

Zowel voor jezelf als je omgeving is het verbonden voelen met anderen essentieel voor het welbevinden. Het geeft een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dat geldt voor thuis en met vrienden maar ook voor je werk. Is het een plek waar geld moet worden verdiend of ga je er ook graag naar toe omdat je je verbonden voelt en je er plezier aan beleeft om een eigen bijdrage te leveren.

Behoefte aan controle en oriëntatie

Dit is misschien wel de minst bekende van de 4 basisbehoeftes, maar hij is essentieel. Je wilt jezelf kunnen zijn, je eigen omstandigheden bepalen, kunnen vormgeven en veranderen. Zelf beslissingen kunnen nemen, autonoom handelen en nee kunnen en durven zeggen. In organisaties gaat het er om word je geleefd en kun je daar geen weerstand tegen bieden of voel je je volwaardig, is er ruimte dat te doen waar je goed in bent en word je ervoor gewaardeerd.  Om dat laatste te bereiken is voor velen dag in dag uit een gevecht. Organisaties zouden daar echt meer oog voor moeten hebben in het belang van het resultaat en het toekomstbestendig blijven. De omgeving waarin organisaties actief zijn is veel te turbulent geworden

Behoefte aan eigenwaarde

De twee hiervoor genoemde elementen gaan vooraf aan de behoefte aan eigenwaarde. Je wilt kunnen groeien als mens en je beschermd genoeg voelen om dit te mogen doen en uitproberen. Je wilt van waarde zijn, je zelfbewust voelen, trots zijn en succes hebben in je werk en privéleven.

Behoefte aan plezier

Uiteindelijk leidt dit tot het kunnen doen van en richten op dingen en activiteiten die plezier, vreugde en voldoening geven. Hiermee verdwijnen ook de zaken die onaangenaam zijn of onverkwikkelijk. De focus is daarmee op het goede gelegd en niet op de frustraties.

Misschien goed voor de komende periode om hierover na te denken omdat er waarschijnlijk tijd is om terug te blikken, stil te staan bij dit alles en vooruit te kijken hoe wil ik het voor mijzelf en anderen anders doen.  Mocht je over dit onderwerp met mij van gedachten willen wisselen dan hoor ik dat graag. 

 

 

Stop de vergaderziekte?

Stop de vergaderziekte?

Stop de vergaderziekte?

Dat het aantal vergaderuren en de frequentie zijn gestegen beseft iedereen. Toch schrik je dat we jaren geleden ongeveer 10 uur per week vergaderden (wat al veel lijkt) en dat we nu op 23 uur per week blijken te zitten hetgeen blijkt uit recentelijk onderzoek. En het einde lijkt nog steeds niet in zicht. Iedereen vindt dat het zo niet langer kan maar terugdringen lukt maar niet.

Er is veel ergernis en frustratie over de vergaderziekte en daardoor zakt de motivatie voor werk in zo’n omgeving verder weg. Een paar recente cijfers die dit illustreren: 

  • 65% gaf aan dat vergaderingen van hun eigen werk afhouden;
  • 71% gaf aan de vergaderingen onproductief en ineffectief zijn;
  • 64% gaf aan dat vergaderingen ten koste gaan van de eigen tijd om goed over dingen na te denken;
  • 62% gaf aan dat vergaderingen kansen mist om elkaar dichterbij te brengen,

Toch is er echt wat aan te doen. Het gaat in essentie om de manier van samenwerken en hoe iemand zijn eigen werk voor elkaar krijgt.

Vergaderingen, mits goed toegepast, zijn essentieel voor het mogelijk maken van samenwerking, creativiteit en innovatie. Ze bevorderen relaties en zorgen voor een goede informatie-uitwisseling. Dus belangrijk. Maar daar staat tegenover dat het eigen werk voor de uiteindelijke productiviteit en tevredenheid zorgt. Maximaliseer de ruimte voor eigen werk en minimaliseer de vergadertijd.

Hoe doe je dat?

1       Wat hebben je mensen nodig? 

Wat je moet doen is bij elke medewerker inventariseren wat hij of zij nodig heeft om het eigen werk te kunnen doen. Welke samenwerking is nodig, wat stimuleert creativiteit en innovatie?

2       Beperk tot het noodzakelijke.

Organiseer vanuit de inventarisatie de strikt noodzakelijke vergadertijd en zorg als manager dat dit slim gemanaged wordt.  Evalueer tussentijds of het nog aansluit.

3       Blijf verbeteren

Vraag regelmatig naar verbeteringen om de vergadertijd zo kort mogelijk te houden.

4       Meer samen wèrken, minder zenden.

Vergaderingen zijn er voor de samenwerking, creativiteit en innovatie. Beperk de vergadering daar dan ook toe. Benut korte bijeenkomsten die uitsluitend tot doel hebben de organisatie over zaken te informeren.

5       Zonder voortgang geen vergadering.

Is er geen voortgang of resultaat dan is de vergadering overbodig. Houd dus alleen vergaderingen waar voortgang en resultaat zichtbaar zijn. Dit zal versterkend werken voor de motivatie.

6       Vergaderen is een vak.

Dit is de vaardigheid waarop leidinggevenden zelden zijn getraind. Het is van groot belang dat dit wel gebeurt. En wie dat doet zal zien dat het echt iets oplevert.

Enthousiast geworden en wil je meer weten hoe dit alles te realiseren en heb je hulp nodig neem dan gerust contact met ons op.

 

 

 

 

 

 

 

‘Ik zou het mis kunnen hebben’. Zeg dat eens wat vaker

‘Ik zou het mis kunnen hebben’. Zeg dat eens wat vaker

‘Ik zou het mis kunnen hebben’. Zeg dat eens wat vaker

Als je ‘ik zou het mis kunnen hebben’ vaker durft te zeggen worden verschillen van inzicht minder persoonlijk en minder groot. Belangrijker nog, het helpt je zelf meer open te staan ​​voor nieuwe ideeën.

In de 21steeeuw hebben we mensen nodig die creatief zijn en een beetje flexibel. Je moet visie hebben maar ook het vermogen om andersdenkenden toe te laten. Het gaat om wat we ‘cognitieve flexibiliteit’ noemen, simpel gezegd “ruimdenkendheid.” En met de groeiende onzekerheid in dit tijdsgewricht kan het voortbestaan ​​van je organisatiedaarvan afhangen.

Maar hoe word je dan ruimdenkender?

Probeer ‘intellectuele nederigheid’ te tonen. Dat is de deugd die zit tussen twee uitersten. ‘Koppigheid’ aan de ene kant, dus vasthouden aan je eigen overtuigingen. ‘Meewaaien’ aan de andere kant, te snel nieuwe overtuigingen accepteren van de ander. In essentie gaat het erom de bereidheid te hebben om het anders te doen dan je zelf dacht, maar ook de wijsheid te hebben wanneer je dat niet moet doen.

Wat helpt nu om dat ook echt te bereiken?

Wetenschappers ontrafelden de term ‘intellectuele nederigheid’ en merkten dat het uit 4 belangrijke componenten bestaat.

  1. Respect hebben voor andere gezichtspunten
  2. Niet intellectueel overmoedig zijn
  3. Je ego scheiden van je intellect
  4. Bereidheid om het eigen standpunt te herzien

Vraag je omgeving wat zij van jou vinden als het gaat om bovenstaande 4 componenten. Probeer je deze 4 elementen meer eigen te maken.

Maar er is nog iets belangrijk voor het succesvol zijn in deze tijd. Intellectueel nederig zijn is mooi, maar het wordt pas echt effectief als je ook nieuwsgierig genoeg bent om naar andere standpunten te luisteren. Als dat niet zo is gaat de ruimdenkendheid weer voor het overgrote deel verloren.

Ik heb veelal gelijk maar ik heb het soms ook mis en dan is goed ook dat standpunt te accepteren.

Blog is ontleend aan het artikel: ‘A New Way to Become More Open-Minded’ by Shane Snow, november 2018

Wilt u meer weten neem dan gerust contact op.

 

 

 

Hoe krijgt en behoudt u de sterren in de organisatie succesvol?

Hoe krijgt en behoudt u de sterren in de organisatie succesvol?

Hoe krijgt en behoudt u de sterren in de organisatie succesvol?

Hoe belangrijk zijn je sterren? In elk team, elke organisatie is een klein deel verantwoordelijk voor het overgrote deel van het resultaat. De vraag is hoe blij moet je daarmee zijn en wat betekent dat voor de output ervan. Zo zie je vaak dat sterren in een organisatie overbelast raken en de andere groep steeds minder gaat doen.

Door de toenemende druk op de arbeidsmarkt worden de sterren ook nog eens regelmatig benaderd door recruiters en rivaliserende organisaties, die zullen proberen hen te verleiden met betere vacatures en carrièremogelijkheden. Vooral bij functies met grote complexiteit is onderzocht dat een ster zelf 8 keer zoveel kan presteren dan de gemiddelde collega.

Voor het succes in de teams en de gehele organisatie zijn twee zaken essentieel:

  1. Hoe houd ik mijn sterren gemotiveerd?
  2. Hoe vergroot ik de input van de andere medewerkers?

Hieronder enkele tips voor uw potentials

In onze praktijk zien we dat de meeste organisaties vertrouwen op subjectieve beoordelingen. Het klinkt voor de hand liggend, maar we weten vaak niet wie ze werkelijk zijn. Kijk minder naar de prestaties in het verleden maar concentreer je op wat ze toekomstig aankunnen. Als je goed het potentieel kan inschatten ben je het meest succesvol. Vind je dat zelf moeilijk dan zijn daar betrouwbare testen voor. Daarnaast is de samenwerkingsvaardigheid een goede voorspeller van een succesvolle potential. Geef hem of haar aanzien en steun de persoon, maar voorkom dat sterren individueel gedrag gaan vertonen. Motiveer de potential juist om het maximale uit het team te halen.

Laat weten dat je ze belangrijk vindt en waardeert maar leidt ze niet alleen op om uiteindelijk het bedrijf te verlaten maar ook hoe ze langer succesvol kunnen zijn in je eigen organisatie.

Hieronder de tips hoe vergroot ik de input van medewerkers die geen potential zijn?

Uw organisatie kan niet alleen uit sterren bestaan. Dus heb ook extra aandacht voor de specifieke bijdrage van medewerkers die samen met de potential aan uw teamsucces werken. Waardeer ze dus nadrukkelijk ook, maar op een andere manier. Kijk naar de zwakke punten van je potential en vul de teams aan met medewerkers die juist de taken oppakken die minder goed passen bij de potential.  Ga nietvan het principe uit ik organiseer het werk om de potentials heen maar kijk naar de juiste samenstelling in het samen realiseren van de doelen en in een mix van potentials en reguliere medewerkers. Zo kunnen ook reguliere medewerkers uitgroeien tot nieuwe potentials.

Samenvattend is het dus van cruciaal belang dat je een zo objectief mogelijk beeld hebt van de kracht en talenten van alle individuele medewerkers. Als ik in een organisatie daar naar vraag dan komt er vaak geen antwoord omdat dat beeld er niet is. Hier begint toch het succes van goed werkende teams in uw organisatie.

 Wilt u meer weten neem dan gerust contact op.